Simonne Wellekens is Belgium’s Wine Lady of the Year 2019

Wine is a social medium.

Simonne Wellekens, Wine Lady of the Year 2019. Photo: Marc-Pieter Devos, mdmedia & partners, 2019.
Simonne Wellekens, Wine Lady of the Year 2019. Photo: Marc-Pieter Devos, mdmedia & partners, 2019.

Last week, MJ Publishing launched the 10th edition of the Belgian culinary yearbook Foodprint. Traditionally, during this event the name of Belgium’s new Sommelier of the Year and the new Wine Lady of the Year are announced. I had the honour to carry the title in 2018, and now the equally big honour to present the Wine Lady of the Year 2019 award to none other than Simonne Wellekens.

Simonne is a wine writer, wine lecturer and one of the grandes dames of wine journalism in Flanders. Countless wine lovers here have been inspired and educated by her articles, classes, books and tasting notes.
After the award ceremony, I met up with Simonne for an in-depth interview about her career, her wine preferences, wine tasting and the evolutions in the wider wine world. The interview was conducted in Dutch, so I’ve left it like that, but if you’re interested in reading it in English, leave me a note in the comments and I’ll be happy to post a translation shortly. 🙂

Interview met Simonne Wellekens, Wine Lady of the Year 2019

2 Wine Ladies of the Year united - Simonne Wellekens (2019) and Kristel Balcaen (2018)
Two Wine Ladies of the Year side by side: Simonne Wellekens (2019, left) and Kristel Balcaen (2018, right). Photo: Marc-Pieter Devos, mdmedia & partners, 2019.

Kristel Balcaen: Dag Simonne. Om met de deur in huis te vallen: wat vind je het leukst aan wijnjournalistiek?

SW: Het contact met wijnbouwers en handelaars. Bij wijnbouwers doe je veel technische informatie op. Je ziet ook hun eigen touch en de veranderingen in de loop der jaren. Het helpt als je aan je naam “journaliste” kan toevoegen, want anders geraak je niet zomaar overal binnen. En omdat ik commentaar geef over wijnen, heb ik ook een goeie band met de wijnhandelaars.

Ik heb mijn vertrouwensrelaties opgebouwd doorheen de jaren door correct en eerlijk te blijven.

KB: Geef je ook vernietigende commentaar over hun wijnen?

SW: Ik schrijf niet over wijnen die ik slecht vind, want dat vind ik niet correct ten opzichte van de handelaars noch de wijnbouwers. Maar ik heb wel categorieën natuurlijk, en ik hoor van mensen die me goed kennen dat ze tussen de regels kunnen lezen wat ik bedoel. Je moet je beoordeling voldoende uitleggen. Goed verwoorden zodat je lezers begrijpen waarom een wijn bijvoorbeeld minder hoog scoort. En vooral correct blijven. Dat vind ik persoonlijk heel belangrijk. Ik heb mijn vertrouwensrelaties opgebouwd doorheen de jaren door correct en eerlijk te blijven.

KB: Hoelang ben je nu al met wijn bezig?

SW: Sinds 1980. Iemand organiseerde toen een wijncursus en vroeg of ik geïnteresseerd was. Ik dacht: “Ah ja, want dat is een onderwerp waarover veel gepraat wordt. Dan kan ik meepraten.” Wijn is echt een sociaal medium (lacht). Dat was de start, en het is altijd maar erger geworden.

KB: Was het moeilijk, als vrouw in de wijnwereld?

SW: Op dat moment wel. Niet zozeer in het prille begin, maar als je je begint te profileren en je wil wat meer doen, dan begint het, hé. In het jaar 2000 heb ik de stap gezet naar professioneel met wijn bezig zijn, en dan beginnen ze je te bekijken: wat is dat voor iemand; wat komt die hier doen? Collega’s uit die tijd hebben me dikwijls gezegd: “Je bent niet assertief genoeg voor de wijnwereld.” Ieder zijn karakter natuurlijk. Ik wou gewoon veel weten over wijn, en daarin groeien. Bij persreizen en dergelijke was ik ook vaak de enige dame in het gezelschap. Dat is wel veranderd omdat er nu meer vrouwen met wijn bezig zijn. Organisatoren trekken ook gericht vrouwen aan. Maar in mijn tijd, mensenlief. Het heeft jaren geduurd vooraleer men toegaf: “ze is misschien toch wel iets waard.”

KB: Heb je de wijnwereld doorheen de jaren sterk zien veranderen?

SW: Enorm. Toen ik begon was dat nog de klassieke wereld. Bij wijnbouw werd naar niet veel gekeken. Enkele regeltjes werden gevolgd, maar voor de rest dacht men niet verder na. De moderne oenologie heeft veel veranderd: nieuwe technieken, nieuwe mogelijkheden, en ik ben daarin meegegroeid. Da’s heel tof, uiteraard. Maar je moet ook meewillen. En dat vraagt energie en tijd.

KB: Het vraagt ook zelfvertrouwen. Je niet snel geïntimideerd voelen.

SW: Absoluut. Dankzij een Italiaanse vriendin bijvoorbeeld kon ik deelnemen aan concours in het buitenland, zoals de Anteprima in Italië en “Sicilia en primeur”. In Sicilië verliep dat zo: we zaten allemaal aan tafeltjes voor een podium van sommeliers, oenologen en leden van het consortium. Men ging dan de lijst af van alle journalisten in de zaal en wees iemand aan om commentaar te geven op de wijn. Ik was de enige van “Belgio”, dus ik had het iedere keer van de riem, ook al konden ze mijn naam met moeite uitspreken. Dan mocht ik voor het ganse publiek gaan vertellen wat ik vond van de wijnen.

KB: En dat doe je dan gewoon.

SW: Op dat moment heb je zoveel adrenaline dat je het gewoon doet (lacht). Dat zijn zo’n rijke ervaringen. Ik werd ook vaak op persreizen uitgenodigd vanuit het buitenland, meestal als enige Belg. Zo leer je collega’s kennen van overal, met wie je ervaringen uitwisselt. Je voelt de verschillen in ideeën en je relativeert. Dat is fantastisch leerrijk, hé. Daar leer je je beroep.

KB: Ik vond het fantastisch dat je bij de uitreiking van de Wine Lady of the Year trofee zei: wijn is subjectief. Dat is ook één van mijn stokpaardjes. Maar er zijn niet veel wijnjournalisten en sommeliers die dat durven zeggen.

SW: Men kraamt van alles uit over wijn en verkondigt zogezegd de echte waarheid, maar dat is niet waar. Wijn proeven is zo wisselvallig. Ik ben zeker als je vandaag tien wijnen proeft en je doet dezelfde degustatie twee dagen later, dat je een ander resultaat bekomt. Ik heb daar ook geen probleem mee. Er zijn maar een paar objectieve criteria waarop je je kan baseren, en de rest is randinformatie. Je moet er nog iets over kunnen schrijven natuurlijk (lacht).

Ik vind het fantastisch dat steeds meer wijnliefhebbers ook gaan proeven. Dat ze kritisch zijn, vragen stellen, willen weten wat ze drinken.

KB: Heb je doorheen de jaren wijndrinkers en hun voorkeuren zien veranderen?

SW: Het publiek is jonger geworden. En ik vind het fantastisch dat steeds meer wijnliefhebbers ook gaan proeven. Dat ze kritisch zijn, vragen stellen, willen weten wat ze drinken. Dat vind ik een zeer positieve evolutie. Want wijn is niet zoals pils drinken, hé. Wijn is een cultuur, en we moeten dat ook cultiveren.

KB: Wat is voor jou schoonheid in wijn?

SW: wanneer ik een wijn vind die zo mooi in balans is, zo mooi in evenwicht, dat ik erover kan blijven praten. Dat is voor mij schoonheid in wijn.

KB: Is er zo’n bijzonder mooie wijn, die je je nog perfect herinnert?

SW: Een wijn die ik van mijn man gekregen had voor mijn verjaardag. Ik was totaal verrast. Een magnum Vega Sicilia Unico 1999. Ik zal dat nooit vergeten: we hebben om halftwee ‘s middags een glas gedronken, en tegen de avond was de fles leeg. Zoveel geld voor die wijn, maar we hebben daar niet bij stilgestaan. Die was zo lekker, zo mooi, dus we hebben gewoon genoten. Je moet er natuurlijk wel dat geld willen aan geven…

Als een wijn flets is, geen inhoud heeft, geen evenwicht, geen concentratie, dan vind ik het niet de moeite waard om die te drinken.

KB: Belandt wijn bij jou soms in de gootsteen?

SW: Dat gebeurt. Ik proef natuurlijk veel wijn voor kranten om een selectie te maken. Sommige flessen kunnen echt niet door de beugel, die zijn echt niet goed. Dat is gewoon geen wijn meer. Als een wijn flets is, geen inhoud heeft, geen evenwicht, geen concentratie, dan vind ik het niet de moeite waard om die te drinken.

KB: Als je naar je carrière kijkt, waarop ben je tot nu toe het meest trots?

SW: Dat ik veel mensen wegwijs heb kunnen maken in wijn. Want leren proeven is niet eenvoudig. Ik krijg nog regelmatig de feedback: “je lessen, die waren toch wel top.” Daar ben ik fier op, dat ik dat heb kunnen doen. Dat ik zoveel mensen heb kunnen prikkelen om meer interesse te krijgen voor wijn.

Ik wil zelf proeven en mijn eigen oordeel vormen.

KB: Veel wijnliefhebbers schrijven hun bevindingen op wijnblogs of in apps. Maakt dat klassieke wijnjournalistiek overbodig?

SW: Ik vind dat niet. Je moet die twee afzonderlijk bekijken. Ik hoop dat mensen die aan journalistiek doen toch nog hun werk doen. Niet alles klakkeloos neerpennen. Feiten checken. Dat gebeurt niet altijd, maar soit.

KB: Hecht je veel waarde aan dit soort ratings?

SW: Ik vind die risicovol. Ik hecht daar geen waarde aan. Ik wil zelf proeven en mijn eigen oordeel vormen. Ik ga ook nooit een quotering geven die gebaseerd is op andere quoteringen, of een wijn beschrijven die ik zelf niet geproefd heb.

KB: Maar dat gebeurt wel.

SW: Ja, dat zie je veel. Dat is een probleem.

KB: Hoeveel wijnen proef je gemiddeld per jaar?

SW: Oei, da’s moeilijk. Ik ging vroeger soms de Rhônewijnen proeven, en dat waren er ongeveer 1000 op 1 week. Alle appellaties. Er waren veel jaren waar ik zeker meer dan 1000 wijnen proefde. Op school gaf ik 2 avonden les, met 12 wijnen per keer, dus je zit snel aan 1000.

KB: Hoe hou je daar voor jezelf maat in? Heb je regels of principes om jezelf daarin te beschermen?

SW: Systematisch uitspuwen. Ik heb ook altijd mijn spuwbakje bij. In de jaren dat we aan de supermarktgidsen werkten bijvoorbeeld proefden we soms 60 wijnen op een dag, in 2 shiften. Als je dan niet spuwt gaat dat echt niet. Daar hou ik mij heel strikt aan.

KB: En naast de vele wijnactiviteiten verzamel je ook nog wijn?

SW: Ja (zucht). Dat is een pest eigenlijk. Het gebeurt zo vaak: “Oh, da’s lekker; daar wil ik toch graag enkele flesjes van.” Ik kan daar niet aan weerstaan, da’s verschrikkelijk (lacht).

KB: Koop je ook vaak speciale wijnen, die je bewaart voor een bijzondere gelegenheid?

SW: Minder en minder. Ik heb nu in de kelder nog wat lijken liggen die niet opraken. Deze zomer ga ik nog eens grote kuis houden. Dan zegt mijn man: moeten we nu weer al die oude wijnen proeven?

KB: Je mag me gerust bellen, hé.

SW: (lacht) Ja, verschillende zullen niet meer goed zijn, maar ik ga ze niet wegkieperen zonder ze te proeven. Je weet nooit.

KB: Durven vrienden bij jou nog langskomen met een fles wijn?

SW: Jazeker. Vaak om mijn mening te weten. Dat is geen probleem. Ze weten dat ik hen niet ga afschrikken.

Ik heb in ieder land wel iets waarvan ik hou. Ik heb ook heel veel soorten wijnen in de kelder liggen.

KB: Heb je een favoriete wijnland? Of druivenras?

SW: Niet direct. Ik heb in ieder land wel iets waarvan ik hou. Ik heb ook heel veel soorten wijnen in de kelder liggen. Als ik iets lekker vind, koop ik dat. Of dat nu uit Portugal is of uit Italië of Spanje, dat maakt niet uit. Ik hou enorm van touriga nacional, nebbiolo, barbera. Oei, dit wordt een lange lijst (lacht). En ook Zuid-Afrikaanse Bordeaux-blends: cabernet, merlot, petit verdot.

KB: Welk wijnland heb je het vaakst bezocht?

SW: Italië, maar dat is eerder toeval. Ik ben jaren geleden bevriend geworden met een Italiaanse collega die schrijft voor Decanter en persreizen organiseert voor consortia. Via haar heb ik heel Italië kunnen bezoeken. En met een groepje uit de tijd van de wijncursus trekken we daar ook vaak naartoe. Dikwijls Piemonte, maar dit keer bezoeken we Montefalco, in Umbrië. Daar zitten ook veel jonge wijnbouwers die van sagrantino iets moois proberen te maken. Niet evident, want het is een moeilijke druif.

KB: Hoe sta je tegenover biologische, biodynamische en natuurwijn?

SW: Dat is een eeuwige discussie natuurlijk. Eerst en vooral zit de terminologie vaak fout, wat jammer is. De term “biowijn” bijvoorbeeld is niet juist. “Wijn van biologische teelt” dan weer wel. Wijn is sowieso een natuurlijk product, want het is het resultaat van een natuurlijke gisting. Waarom daar zoveel tralala rond maken? Waar ik niet wild van ben zijn veganistische wijnen. Ik vind dat te vergezocht. Waarom zou eiwit om wijn te klaren niet natuurlijk zijn? Omdat het van een kip komt?

KB: En natuurwijnen in sterrenrestaurants?

SW: Dat vind ik puur hype.

KB: Een hype die binnenkort overwaait?

SW: Ik hoop het. Want sommeliers die zich alleen daarop toespitsen, dat vind ik fout. Ik begrijp dat een bepaald publiek daarnaar vraagt, maar je mag ook de anderen niet afschrijven.

KB: Wat met Belgische wijnen. Heb je daar sympathie voor?

SW: Zeker, omdat ik vind dat ze een serieuze inspanning doen om iets waardevols te brengen. Ik heb veel sympathie voor wijnbouwers die niet zomaar om den brode wijn maken, maar het ernstig nemen. Belgische wijn zal waarschijnlijk altijd marginaal blijven: we zijn een klein land met een wisselvallig klimaat. Maar onze wijnbouwers passen zich aan de omstandigheden aan.

KB: Heb je favoriete producenten onder de Belgen?

SW: Nee, nee (lacht). Maar eigenlijk ben ik wel fan van Aldeneyck. Omdat ik dat een heel goeie wijnmaker vind. Hij pakt het heel ernstig aan.

KB: Zie je potentieel voor wijntoerisme in België?

SW: België kan dat zeker: we hebben een rijke gastronomische cultuur en mooie streekproducten. We moeten onze streekproducten daarbij ook uitspelen.

KB: Kan je nog gewoon genieten van wijn of zit er toch altijd een analyserend stemmetje in je hoofd?

SW: Je proeft natuurlijk altijd, hé. Maar ik kan toch echt wel genieten van een mooie, lekkere wijn. Als er vrienden langskomen en we drinken wijn, da’s gewoon om van te genieten. Verder gaat dat niet.

KB: Super. Simonne, enorm bedankt voor dit interview.

SW: Graag gedaan! (lacht)

print

You may also like...

Leave a Reply

Follow Wine & Words

Get the latest posts delivered to your mailbox:

Discover more from wine & words

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading